นับตั้งแต่เกิดขึ้นมานานกว่าสองปีที่ผ่านมา โควิด-19 ได้แพร่กระจายไปเกือบทุกมุมโลก มีผู้ติดเชื้อหลายร้อยล้านคน และทำให้ระบบสุขภาพทั่วโลกท่วมท้น แต่ผลกระทบนั้นมีมากกว่าผลกระทบด้านสุขภาพโดยตรง

มาตรการควบคุมการแพร่กระจาย เช่น การจำกัดการเดินทางและการล็อกดาวน์ ส่งผลร้ายแรงต่อเศรษฐกิจและระบบอาหารทั่วโลก

แม้จะมีผลกระทบทั่วโลก แต่ผลที่ตามมาของข้อจำกัดที่เกี่ยวข้องกับการระบาดใหญ่นั้นแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล ในประเทศตะวันตก การใช้จ่ายเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจครั้งใหญ่ได้ช่วยแบ่งเบาภาระทางเศรษฐกิจของการล็อกดาวน์ ในประเทศที่มีรายได้ต่ำและปานกลาง การจ้างงานและรายได้ที่ ลดลงอย่างมากได้เทียบเคียงหรือเหนือกว่าในประเทศที่ร่ำรวยกว่า บาคาร่า

แต่คนส่วนใหญ่ในประเทศยากจนไม่ได้รับการสนับสนุนทางการเงินและมีเงินออมน้อยหรือไม่มีเลยที่จะใช้จ่ายคืน

การวิจัยแสดงให้เห็นว่าภาระที่ไม่สมส่วนของข้อจำกัดที่เกี่ยวข้องกับการระบาดใหญ่ได้ลดลงในกลุ่มคนจนที่สุดในโลก สิ่งนี้ทำให้เกิดคำถามว่าจะปรับความพยายามบรรเทาผลกระทบให้เข้ากับเศรษฐกิจประเภทต่างๆ ได้อย่างไร

เพื่อนร่วมงานของฉันและฉันพยายามที่จะให้ความกระจ่างในเรื่องนี้ งานวิจัยของเราตรวจสอบผลกระทบของข้อจำกัดด้านการระบาดใหญ่ต่อเกษตรกรรายย่อยในประเทศที่มีรายได้ต่ำและปานกลาง

สอดคล้องกับการวิจัย ที่มีอยู่ เกี่ยวกับผลกระทบด้านลบของข้อจำกัดการระบาดใหญ่ เกษตรกรในประเทศที่มีรายได้น้อยและปานกลางรายงานว่ามาตรการ COVID-19 ส่งผลเสียต่อการซื้ออาหาร การสร้างรายได้ และการเข้าถึงปัจจัยการผลิต คาสิโน

ความมั่นคงด้านอาหาร

การให้ความสำคัญกับเกษตรกรรายย่อยเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้อง กลุ่มนี้สนับสนุนการผลิตอาหารส่วนใหญ่ในหลายประเทศ พวกเขายังเสี่ยงต่อความไม่มั่นคงด้านอาหารและความยากจน

เราได้ทำการสัมภาษณ์เกษตรกรรายย่อยมากกว่า 9,000 รายจากบุรุนดี เคนยา รวันดา แทนซาเนีย ยูกันดา เวียดนาม และแซมเบีย เจ็ดประเทศสะท้อนถึงความหลากหลายของมาตรการกักกันโรคโควิด-19 และทุกประเทศต่างพึ่งพาเกษตรกรรายย่อยเป็นอย่างมากในการจัดหาอาหาร

มาตรการกักกันมีตั้งแต่ไม่มีข้อจำกัดในบุรุนดีและแทนซาเนีย จนถึงการปิดพื้นที่สาธารณะ การกักกันภาคบังคับ และข้อจำกัดการเดินทางในรวันดาและเวียดนาม ความหลากหลายนี้ทำให้เราสามารถประเมินว่าข้อจำกัดความรุนแรงของโควิด-19 ส่งผลกระทบต่อการดำรงชีวิตและความมั่นคงทางอาหารของเกษตรกรรายย่อยอย่างไร

การค้นพบของเรายังระบุด้วยว่าความรุนแรงของผลกระทบเหล่านี้เกี่ยวข้องโดยตรงกับความเข้มงวดของมาตรการ

สำหรับประเทศที่มีการควบคุมอย่างเข้มงวดที่สุด ครัวเรือนของเกษตรกรรายย่อยมากถึง 80% รายงานว่ามีการหยุดชะงักครั้งใหญ่ โดยส่วนใหญ่มาจากความสามารถในการซื้ออาหารเนื่องจากราคาสูงและตลาดปิด

ภายใต้กฎระเบียบที่เข้มงวด เกษตรกรรายย่อยส่วนใหญ่รายงานรายได้ที่ลดลงโดยเฉลี่ย 50% การลดลงนี้เกิดจากโอกาสในการทำงานน้อย ราคาสินค้าเกษตรต่ำ และความยากลำบากในการเข้าถึงตลาด สิ่งนี้ส่งผลกระทบต่อครัวเรือนที่มีรายได้นอกฟาร์มและในฟาร์มเหมือนกัน

ในทางตรงกันข้าม ผลลัพธ์ด้านเศรษฐกิจและความมั่นคงด้านอาหารในเชิงลบมีน้อยกว่าและรุนแรงน้อยกว่าในสถานที่ที่มีมาตรการผ่อนคลาย เกษตรกรรายย่อยเพียงประมาณ 20% เท่านั้นที่รายงานผลลัพธ์เชิงลบในบุรุนดีและแทนซาเนีย สิ่งนี้สนับสนุนความเชื่อมโยงที่เพิ่มขึ้นระหว่างข้อจำกัดที่เข้มงวดกับความยากจนที่เพิ่มขึ้นและความไม่มั่นคงด้านอาหารในพื้นที่เสี่ยง

การสนับสนุนจากรัฐบาล

รายงานการสูญเสียรายได้และความยากลำบากในการซื้ออาหารไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะกับเกษตรกรรายย่อยในประเทศที่มีรายได้ต่ำและปานกลาง ผู้คนทั่วโลกตกงานหรือเห็นชั้นวางร้านขายของชำว่างเปล่าเมื่อเกิดโรคระบาดครั้งแรก

สิ่งที่แยกประสบการณ์ของเกษตรกรรายย่อยในประเทศยากจนออกจากประเทศตะวันตกคือความช่วยเหลือจากรัฐบาลและกลยุทธ์การเผชิญปัญหาที่เกิดขึ้น

เกษตรกรส่วนใหญ่ที่เราสัมภาษณ์อย่างท่วมท้นกล่าวว่าพวกเขาไม่ได้รับความช่วยเหลืออย่างเป็นทางการ ไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากรัฐบาลได้ เกษตรกรมากถึง 80% ในพื้นที่ภายใต้การควบคุมอย่างเข้มงวดถูกบังคับให้ลดการบริโภคอาหาร วิธีการเผชิญปัญหาอื่นๆ ได้แก่ การขายปศุสัตว์ การขายพืชผลโดยไม่ได้วางแผน การถอนเงินออม และการรับเงินกู้ที่มีความเสี่ยง

การค้นพบนี้มีนัยยะที่ลึกซึ้งเนื่องจากวิธีการเผชิญปัญหาลดความสามารถในการบัฟเฟอร์ของครัวเรือนรายย่อยและทำให้พวกเขาเสี่ยงต่อแรงกระแทกในอนาคต ในครัวเรือนของเกษตรกรรายย่อยที่ยากจนจำนวนมาก การเผชิญปัญหาอาจทำให้พวกเขาต้องถูกกีดกัน

โดยรวมแล้ว ผลลัพธ์ของเราดึงความสนใจเพิ่มเติมไปที่การเลือกนโยบายระหว่างชีวิตและการดำรงชีวิต มันเผยให้เห็นการแลกเปลี่ยนที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ระหว่างการช่วยชีวิตจากการระบาดใหญ่และการสูญเสียชีวิตเนื่องจากการกีดกัน

ผลการวิจัยของเราได้รับการสนับสนุนจากการวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจ เมื่อเร็วๆ นี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าอัตราส่วนต้นทุนต่อผลประโยชน์ของมาตรการ COVID-19 อาจแตกต่างกันอย่างมากในแต่ละประเทศ การล็อกดาวน์ที่เหมาะสมที่สุดมีแนวโน้มว่าจะเข้มงวดน้อยลงในประเทศที่มีรายได้ต่ำและปานกลางที่ต้องการป้องกันการกีดกัน

นักวิจัยไม่ใช่คนเดียวที่เข้าใจเรื่องนี้ การ วิเคราะห์สื่อเมื่อเร็วๆ นี้ว่ามีการพูดคุยถึงการระบาดใหญ่ในห้าประเทศในแอฟริกาอย่างไร แสดงให้เห็นว่าสื่อที่ได้รับความนิยมยอมรับผลกระทบจากความไม่มั่นคงด้านอาหารมานานก่อนที่จะมีการเผยแพร่การศึกษาทางวิทยาศาสตร์จำนวนมาก เรื่องเล่ายอดนิยมวางกรอบสถานการณ์ให้เป็นสมดุลระหว่างการกักกันไวรัสและความมั่นคงด้านอาหาร ในที่สุดสิ่งนี้ก็มีอิทธิพลต่อรัฐบาลในการปรับการตอบสนองนโยบายอย่างเป็นทางการและคลายข้อจำกัด

กล่าวอีกนัยหนึ่ง โลกกำลังค่อยๆ ตระหนักว่าไม่มีวิธีแก้ไขปัญหาการระบาดใหญ่ของ COVID-19 แบบครบวงจร การวิจัยแสดงให้เห็นว่ามาตรการที่เข้มงวดสามารถป้องกันการเสียชีวิตส่วนเกินได้สำเร็จ แต่ถ้ามีการใช้มาตรการเหล่านี้ในประเทศยากจนโดยไม่ได้รับความช่วยเหลือทางการเงินที่จำเป็น ก็สามารถบ่อนทำลายสุขภาพของประชาชนที่พวกเขาตั้งใจจะปกป้องได้

สิ่งที่ใช้ได้ผลกับประเทศยากจน

ดังนั้น ความเหมาะสมของการบรรเทาวิกฤตใดๆ ขึ้นอยู่กับความต้องการของประชากรในท้องถิ่น ตลอดจนความสามารถของรัฐบาลท้องถิ่นในการสนับสนุนพวกเขา

การบรรเทาวิกฤติต้องป้องกันความอ่อนล้าของความสามารถในการบัฟเฟอร์ในครัวเรือนที่อ่อนแอ มาตรการทางนโยบายที่เป็นไปได้เพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งนี้รวมถึงข้อจำกัดด้านการเคลื่อนไหวตามลำดับชั้นที่อนุญาตให้เดินทางด้วยเหตุผลทางเศรษฐกิจ การรับประกันราคาในระยะสั้นเพื่อรักษาเสถียรภาพของระบบอาหาร และความช่วยเหลือโดยตรงต่อครัวเรือนในชนบท

ในขณะที่รัฐบาลต่อสู้กับโรคระบาดนี้และเตรียมพร้อมสำหรับวิกฤตในอนาคต พวกเขาจะไม่ต้องอายที่จะคิดถึงการแลกเปลี่ยนระหว่างข้อจำกัดและความเป็นอยู่ที่ดีอีกต่อไป เมื่อเกิด COVID-19 เราไม่ได้เตรียมที่จะตัดสินใจอย่างชาญฉลาดเกี่ยวกับการแลกเปลี่ยน คนที่ยากจนที่สุดในโลกต้องแบกรับผลที่ตามมา

การศึกษาล่าสุดของเราเป็นส่วนหนึ่งของการวิจัยที่เพิ่มขึ้นซึ่งมีเครื่องมือที่เราจำเป็นต้องเผชิญหน้ากับการประนีประนอมเหล่านี้ เมื่อพิจารณาถึงต้นทุนและผลประโยชน์ของประชากรในท้องถิ่น ผู้กำหนดนโยบายสามารถสร้างมาตรการที่ช่วยชีวิตและปกป้องชีวิตความเป็นอยู่ของผู้อ่อนแอที่สุดได้