ในการศึกษาที่ตีพิมพ์ในThe Astrophysical Journal Lettersนักวิจัยที่นำโดยมหาวิทยาลัยโอซาก้าและ NASA ได้ใช้การสังเกตและการสร้างแบบจำลองร่วมกันเพื่อพิจารณาว่าความน่าจะเป็นที่จะเป็นเจ้าภาพดาวเคราะห์นั้นแปรผันตามระยะทางจากใจกลางกาแลคซี่อย่างไร

การสังเกตการณ์มีพื้นฐานมาจากปรากฏการณ์ที่เรียกว่าไมโครเลนส์โน้มถ่วง โดยวัตถุอย่างเช่น ดาวเคราะห์ทำหน้าที่เป็นเลนส์ การโก่งตัวและการขยายแสงจากดาวฤกษ์ที่อยู่ห่างไกล เอฟเฟกต์นี้สามารถใช้เพื่อตรวจจับดาวเคราะห์เย็นที่คล้ายกับดาวพฤหัสบดีและดาวเนปจูนตลอดทางช้างเผือก ตั้งแต่ดิสก์กาแล็กซี่ไปจนถึงกระพุ้งกาแล็กซี่ ซึ่งเป็นบริเวณตอนกลางของดาราจักรของเรา

ไดสุเกะ ซูซูกิ ผู้ร่วมวิจัยกล่าว "ปัจจุบันไมโครเลนส์แบบโน้มถ่วงเป็นวิธีเดียวในการตรวจสอบการกระจายตัวของดาวเคราะห์ในทางช้างเผือก" "แต่จนถึงขณะนี้ ยังไม่ค่อยมีใครรู้จักเนื่องจากความยากลำบากในการวัดระยะทางไปยังดาวเคราะห์ที่อยู่ห่างจากดวงอาทิตย์มากกว่า 10,000 ปีแสง"

เพื่อแก้ปัญหานี้ นักวิจัยได้พิจารณาการกระจายของปริมาณที่อธิบายการเคลื่อนที่สัมพัทธ์ของเลนส์และแหล่งกำเนิดแสงที่อยู่ห่างไกลในไมโครเลนส์ของดาวเคราะห์ โดยการเปรียบเทียบการกระจายที่สังเกตได้ในเหตุการณ์ไมโครเลนส์กับการคาดการณ์โดยแบบจำลองทางช้างเผือก ทีมวิจัยสามารถอนุมานการกระจายตัวของดาวเคราะห์ทางช้างเผือกได้

ผลการศึกษาพบว่าการกระจายตัวของดาวเคราะห์ไม่ได้ขึ้นอยู่กับระยะห่างจากศูนย์กลางของกาแลกติกมากนัก ในทางกลับกัน ดาวเคราะห์เย็นที่โคจรไกลจากดาวของพวกมันดูเหมือนจะมีอยู่ทั่วไปในทางช้างเผือก ซึ่งรวมถึงกระพุ้งกาแลคซีซึ่งมีสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันมากกับย่านสุริยะและการมีอยู่ของดาวเคราะห์มีความไม่แน่นอนมานานแล้ว

“ดาวในบริเวณที่นูนนั้นมีอายุมากกว่าและอยู่ใกล้กันมากกว่าดาวฤกษ์ในย่านสุริยะ” นาโอกิ โคชิโมโตะ หัวหน้าทีมวิจัยอธิบาย "การค้นพบของเราที่ดาวเคราะห์อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมของดาวทั้งสองนี้อาจนำไปสู่ความเข้าใจที่ดีขึ้นว่าดาวเคราะห์ก่อตัวอย่างไรและประวัติการก่อตัวดาวเคราะห์ในทางช้างเผือก"

ตามที่นักวิจัยกล่าว ขั้นตอนต่อไปควรจะรวมผลลัพธ์เหล่านี้กับการวัดไมโครเลนส์พารัลแลกซ์หรือความสว่างของเลนส์ ซึ่งเป็นปริมาณที่สำคัญอีกสองประการที่เกี่ยวข้องกับไมโครเลนส์ของดาวเคราะห์jokergame สล็อตออนไลน์